Bugün Günlerden Ne?

Mümkün mü sahiden yeniden başlamak? Yeniden bir başlangıç adı altında adımlar atmak. Yeniden bir yolda olmak, yeniden bir yere yönelmek. Belkide bir çoğumuz şu anın kıymetinden ziyade böyle olmasaydılara getiriyoruz cümlelerimizin sonunu. Keşkelerle bitiriyoruz sözlerimizi. Pişmanlıklarımız eşlik ediyor yolda bize. Keşke diyoruz böyle olmasaydı da böyle yapsaydım. Keşke bu durumda kalmasaydım diyoruz. Ama hiç yeniden başlamaya, yeniden adımlar atmaya yeltenmiyoruz. Sahi bizi ne korkutuyor? Yenilik adı altında bir hayal kırıklığı mı yoksa yeniliklerle başlanacak bir yolda yürümeye cesaret edemeyen ürkek adımlarımız mı bizi sekteye uğratıyor bilinmez. Bildiğim tek şey bu yolda hep bize pişmanlıkların eşlik etmesi. Elbette insan pişmanlıklar yaşadığı gibi keşkelerle de yoluna devam edebiliyor. Lakin yolun sonuna dek hayıflanmalar ve adımlarının geriye doğru gitmesi yolu pek çekilebilir kılmaz gibi geliyor bana. İnsan öğrenmeye açık bir mahlukat olmakla birlikte, hayat boyu bilgiye ve öğrenmeye aç olarak yaşamını devam ettirir. Hep bir yolda olma çabasıyla yeni hayatlar atıyoruz aslında bizler heybemize. Yeni yüzler, yeni yerler, yeni hayatlar bize yol boyu eşlik ediyor. Bazen kötü tecrübelerle sabitliyoruz hayatımıza bazı anıları. Bazense tebessümle bakabileceğimiz günler bırakıveriyoruz belleğimize. Ama her ne olursa olsun hep bir başlangıcın ardından devam ettiriyoruz yaşamımızı. Yeniden başlamaya, yeniden adımlar atmaya çabası, azmi ve hırsı olmayanlarsa keşkeleriyle beraber bir sandalda baş başa kalıyor. Adeta batmayı bekleyen, kendinden de herkesten de ümidi kesmiş biri olarak. Zaten ilk ümitvar olacağımız da ilk beklentiye gireceğimiz kişi de kendimiz olmalıyız. Çünkü bizim adımlarımız sayesinde hayatımız şekillenirken, bizimle beraber bir umut gün yüzüne çıkıyor. Bizler o yönde rota oluşturuyor bir yere yöneliyoruz. Adımlarımızın sağlamlığı o denli önemliyken yanlış kararlarımızın sonu elbette keşkelerle devam edebilir. Lakin yeni başlangıçlarla da son bulabilir. İnsan keşkelerini biriktirirken, öyle savurgan davranır ki, düşünmeden, hesaba katmadan, mantık dışı kararlarla ordan oraya yaprak misali savrulur. Halbuki keşkelerden arınmak için yeni başlangıçlar yaparken de bir o kadar ürkek, geri geri giden ayaklarla, ruhsuz bir bedenle ilerler. Aslında kendisini ve iradesini ilerletemez. Çünkü o zaten geçmişi diline pelesenk etmiş, geçmişle ahbap olmuştur. Ne yeni başlangıçlar, ne de yeni adımlar onu ilgilendirir. Halbuki keşkelerine başlamadan önceki cüretkar tavrını yeni bir yoldayken de devam ettirse, bir bakmış ki ne güzel sonla başlamış. Bizler böyleyiz aslında. Anlatırken kolay, yaşarken zorlananlardanız. Karar verirken aceleci, uygularken düşünceliyiz. Bizler yanlış adımlarımızdan sonra doğru adımlardan emin bile olsak ayakları geri geri gidenlerdeniz. Risk almaktan korkan, riskin ortasında kalmış bedenleriz. Birinci durumların hayal kırıklığına uğrattığı, ikinci durumlar için adım atmaktan korkanlarız. Halbuki ebediliğimizin olmadığı dünya hayatında, hatayı yapan da, pişman olan da , keşkelerle yola devam eden de biziz. Keşkelerimizin ardından yeni başlangıçlar için cesaretini toplayan, bundan sonraki adımlarını sağlam atmak için çekincesi olmayanlar da biziz. Bütün mesele bizde başlıyor ve bitiyor. Bizler yola çıktık. Ama keşkelerle devam ettirip sonunu getiremeden bitiren birer korkak olarak son bulacak ya da keşkelerine rağmen, kendinden emin bir şekilde yeni başlangıçlara doğru yola koyulan cengaverlerden olacağız. Her şey bizim elimizde aslında. Unutmayın yol bizimle şekillenir.

,